1 września tego roku weszła w życie ,,Zmiana rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej’’. Już sam tytuł Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 29 sierpnia 2018 r. brzmi ciekawie 😉 Obecnie – co dla naszych rozważań bardzo istotne – w stanie prawnym obowiązują trzy Rozporządzenia Ministra Zdrowia: Rozporządzenie z 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, Rozporządzenie z 14 października 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz Rozporządzenie z 29 sierpnia 2018 r. w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. 

Wprowadzenie zmian jest konsekwencją zawarcia porozumienia z 9 lipca 2018 r. pomiędzy Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Pielęgniarek i Położnych oraz Naczelną Izbą Pielęgniarek i Położnych, a Ministrem Zdrowia i Prezesem NFZ mającego na celu doprowadzić do sukcesywnego polepszenia dotychczasowych warunków pracy i płacy pielęgniarek i położnych wykonujących zawód w Polsce. Podstawową zmianę stanowi włączenie dotychczasowych dodatków do wynagrodzeń do wynagrodzenia zasadniczego.

Otóż wykonując §1 Porozumienia z 9 lipca 2018 r. Minister Zdrowia dokonał nowelizacji rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w celu zapewnienia pielęgniarkom i położnym, o których mowa w tych rozporządzeniach, zatrudnionym na podstawie stosunku pracy, wzrostu wynagrodzenia zasadniczego w wysokości nie niższej niż 1200 zł miesięcznie od dnia 1 lipca 2019 r. w przeliczeniu na jeden pełen etat, z tym że od dnia 1 września 2018 r. – w wysokości nie niższej niż 1100 zł miesięcznie w przeliczeniu na pełen etat.

Dotychczas, bowiem od 2015 roku często tzw. podwyżki dla pielęgniarek i położnych u większości pracodawców realizowane były na podstawie porozumień z zakładowymi związkami zawodowymi, w których przewidywano tzw. dodatki do wynagrodzeń, kwoty nie powiększały kwot wynagrodzeń zasadniczych. Co ciekawe dodatek ten u niektórych pracodawców niezależnie np. od choroby pielęgniarki nie ulegał obniżeniu. Obecna regulacja przede wszystkim ,,dodaje’’ podwyżkę do wynagrodzenia zasadniczego i przysługuje tylko pielęgniarkom i położnym wykonującym zawód w ramach jednej z form, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej tj. umowa o pracę, stosunek służbowy.

Ważna i istotna dla Pracodawców pielęgniarek jest głoszona przez pielęgniarki intencja stron Porozumienia, że jeżeli w wyniku podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego o kwotę 1.100 zł (a od 1 lipca 2019 r. o kolejne 100 zł) koszty tej podwyżki dla danej pielęgniarki lub położnej nie przekroczą łącznie z pochodnymi i składkami ZUS obciążającymi pracodawcę kwoty 1.600 zł brutto brutto to pracodawca będzie zobowiązany tej pielęgniarce lub położnej dopłacać nadal dodatek miesięczny do wynagrodzenia – dodatek wyrównawczy (chyba, że będzie zawarte inne porozumienie w tej sprawie z Zakładową lub Międzyzakładową Organizacją Związkową OZZPiP). Wynika to z uzgodnienia podczas negocjacji nad lipcowym Porozumieniem, że w pozostałym zakresie warunki przekazywania świadczeń z OWU nie ulegną zmianie, w tym pozostaną niezmienione mechanizmy podziału środków w danym podmiocie leczniczym.

Mając na uwadze powyższe po ,,dociekliwym’’ przeprowadzeniu wykładni obowiązujących przepisów paragrafu 2 ust. 4 (średni wzrost wynagrodzenia miesięcznego – porozumienie) i ust. 6 (równy podział – zarządzenie) Rozporządzenia z 14 października 2015 r.  zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej uważam, że rzeczywiście dla Pracodawcy niezbędnym jest zawarcie z zakładową organizacją związkową porozumienia w przedmiocie podziału środków, gdyż w przeciwnym wypadku z obowiązujących przepisów będzie wynikał obowiązek równego (sztywnego) podziału środków, a to spowoduje obowiązek płacenia każdej pielęgniarce ,,dodatków wyrównawczych’’ oprócz podwyższenia jej wynagrodzenia zasadniczego. Nie zawsze bowiem 1100 zł podwyżki dodane do dotychczasowego wynagrodzenia zasadniczego ,,da’’ nam koszt 1600 zł brutto brutto środków przekazywanych z NFZ.  A czy w przypadku choroby pielęgniarki będzie można obniżyć koszt 1600 zł brutto brutto i wypłacić mniej? Obawiam się, że w przypadku braku zawarcia stosownego Porozumienia z zakładowymi organizacjami związkowymi pomimo obniżenia wynagrodzenia zasadniczego (chorobowego) trzeba będzie zapłacić dodatek wyrównawczy.

Można tu ponadto zastanowić się nad ilością pracy obciążającej działy kadr i płac w sytuacji braku odpowiedniego Porozumienia. Prawidłowe obliczenie wynagrodzenia każdej, indywidualnej pielęgniarki wymagać będzie dodatkowego wysiłku. Co innego, bowiem wynagrodzenie zasadnicze za dany miesiąc, a co innego wyliczenie ,,dodatku wyrównawczego’’.  Jedynie zastanawiać się można, czy taka była wola obu stron Porozumienia z 9 lipca 2018 r.?

Wpis nie stanowi porady ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa  oraz ma charakter wyłącznie  informacyjny. Stanowi  wyraz poglądów jego  autora na tematy prawnicze związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prasowych. Kancelaria Ostrowski i Wspólnicy Sp.K. i autor wpisu nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.